Η Προέλευση της Μουσικής — Από τους ήχους της φύσης στη συνείδηση του ανθρώπου.
Η μουσική δεν "γεννήθηκε" σε μια στιγμή, δεν άναψε ένα φως ξαφνικά κάπου στη σπηλιά. Είναι περισσότερο μια σταδιακή αποκάλυψη. Κάποτε, ένας πρόγονός μας, ας τον πούμε Ούγκα, χτύπησε κατά λάθος δυο πέτρες και του άρεσε ο ήχος. Μετά φύσηξε μέσα από ένα καλάμι και αυτό σφύριξε πίσω. Και εκεί, ανάμεσα σε βροντές, παφλασμούς, παλμούς καρδιάς και το τραγούδι του ανέμου, γεννήθηκε η πρώτη σπίθα της μουσικής: η ηχητική αποτύπωση της εμπειρίας.
Πνευματική και Κοινωνική Ανάγκη
Η μουσική δεν ήταν μόνο διασκέδαση. Ήταν:
Μαγική: Πριν τη θρησκεία, πριν τις λέξεις, οι ήχοι γίνονταν επικλήσεις στους θεούς ή τα πνεύματα.
Επικοινωνία: Πριν τις δομημένες γλώσσες, τα μοτίβα ήχου μετέφεραν συναισθήματα — φόβο, χαρά, απειλή.
Ρυθμός Ζωής: Ο ρυθμός συντόνιζε εργασίες, τελετές, πολέμους και χορούς.
Από τους Σαμάνους στους Συνθέτες
Όσο αναπτυσσόταν ο άνθρωπος, οργάνωσε τους ήχους, τους συσχέτισε με συναίσθημα, τελετουργία, αφήγηση. Οι πρώτοι "μουσικοί" ήταν σαμάνοι, ιερείς, τελετουργοί. Η μουσική έγινε:
Γλώσσα χωρίς λέξεις
Χώρος έκφρασης χωρίς όρια
Μνήμη χωρίς γραφή
Στην Ιστορία: Από την Αρχαία Ελλάδα μέχρι τον Bach
Στην Αρχαία Ελλάδα, η μουσική θεωρούταν κοσμική δύναμη — ο Πυθαγόρας μιλούσε για «μουσική των σφαιρών». Ο Πλάτωνας την ήθελε ηθική και παιδευτική. Μετά, μέσα στον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, η μουσική έγινε πιο σύνθετη, πιο "γραπτή", και σιγά-σιγά έφτασε στη μορφή που τη γνωρίζουμε σήμερα.
Άρα... πώς γεννήθηκε τελικά;
Η μουσική γεννήθηκε από την ανάγκη να βγάλουμε προς τα έξω ό,τι δεν χωράει μέσα μας. Είναι η πρώτη μας τέχνη — πριν το λόγο, πριν τη ζωγραφική, ίσως ακόμα και πριν τον χορό.
Γεννήθηκε όταν ο άνθρωπος ένιωσε μόνος και θέλησε να συνομιλήσει με το σύμπαν, με τον εαυτό του, με τους άλλους.
