1️⃣ Πρώτη Επαφή — «Ραντεβού με Αναπηρία» 🎭

Πήγα σε ραντεβού.
Η κοπέλα με κοιτάει και λέει:
«Δεν έχω ξαναβγεί με κάποιον με αναπηρία.»
Κι εγώ: «Κι εγώ δεν έχω ξαναβγεί με κάποιον που το δηλώνει τόσο επίσημα.» 😏

Αρχίζουν οι ερωτήσεις:
«Μπορείς να…; Κάνεις…; Πώς είναι…;»
«Ησύχασε, δεν είμαι σε συνέντευξη για το Discovery Channel!»

Και στο τέλος:
«Μου αρέσει που είσαι δυνατός!»
«Μπα, απλώς δεν έχω άλλη επιλογή. Εσύ έχεις;»

Μαθαίνεις γρήγορα: η αγάπη με manual δεν είναι ελάττωμα — είναι upgrade.

2️⃣ Δημόσια Υπηρεσία — «Level Boss» 👾

Πηγαίνω σε υπηρεσία προσβασιμότητας.
Έχει σκαλιά. Πολλά.
Σκέφτομαι: «Sherpa ή οξυγόνο;»

Μπαίνω, μου λένε: «Χρειάζεστε βοήθεια;»
«Όχι, ήρθα να επιβεβαιώσω ότι η υπηρεσία είναι προσβάσιμη μόνο σε αυτούς που δεν τη χρειάζονται.»

Μετά έρχεται το κλασικό:
«Πρέπει να φέρετε χαρτί από γιατρό.»
«Για να αποδείξω τι; Ότι η φυσική μου κατάσταση δεν είναι glitch στο Matrix;»

Στο τέλος, μου δίνουν φυλλάδιο:
"Η κοινωνία αλλάζει — αλλάζουμε κι εμείς."
Μόνο που αυτοί αλλάζουν ωράριο, κι εμείς πεζοδρόμιο.

3️⃣ Μέσα Μαζικής Μεταφοράς — «Μεταφυσικές Εμπειρίες» 🚌

Λεωφορείο με ράμπα… διακοσμητική.
Ο οδηγός με κοιτάει σαν να είμαι UFO.
Η ράμπα σταματά στη μέση.
Μια γιαγιά προσφέρεται να βοηθήσει. Σκέφτομαι: «Αν τα καταφέρουμε, παίρνω και τις δύο για Eurovision!»

Και το κοινό; βλέπει μόνο “ήρωα”.
Κι εγώ; προσπαθώ να πάω στο ΙΚΑ χωρίς διακτινισμό.

Στάση. Πατάω κουμπί.
Ο οδηγός ανοίγει πόρτες… ξεχνάει τη ράμπα.
«Φίλε, είμαι ακόμα μέσα! Δεν είμαι download!» 😂

4️⃣ Νοσοκομείο — «Escape Room Χωρίς Έξοδο Κινδύνου» 🏥

Μπαίνω στο Τμήμα Επειγόντων.
Διάδρομοι, ουρές, φωνές, γιατροί που κινούνται πιο γρήγορα από Wi-Fi.
Νοσηλεύτρια: «Περάστε στο δωμάτιο 3.»
Δωμάτιο 3… ένα σκαλοπάτι.
Μάλλον έπρεπε να έχει ταμπέλα: “Εδώ σταματά η προσβασιμότητα και αρχίζει η πίστη.” 🙏

Κι όμως… μια νοσηλεύτρια φτιάχνει το μαξιλάρι μου χωρίς φασαρία.
Και θυμάμαι: υπάρχει ακόμα άνθρωπος μέσα στο σύστημα.

5️⃣ Αγάπη με Αναπηρία ❤️‍🔥

Το πιο δύσκολο απ’ όλα: να βρεις άνθρωπο που να σε βλέπει ολόκληρο.
Δεν κοιτάζει αν μπορείς, κοιτάζει αν θέλεις.
Η αναπηρία δεν είναι περιορισμός, είναι ρυθμός.
Μαθαίνεις να χορεύεις τη ζωή με τα δικά σου βήματα.

6️⃣ Κοινωνικά Δίκτυα — «Έμπνευση χωρίς να το ζητήσεις» 📱

Βλέπεις post:
“Αυτός μας θυμίζει να μην τα παρατάμε ποτέ 💪”
Μπαίνω, σκέφτομαι: «Εγώ απλώς περίμενα καφέ!» ☕

Μερικές φορές τα likes σου δεν είναι “αναγνώριση”.
Είναι… κοινωνική ανακούφιση για άλλους.
Και το χιούμορ σου γίνεται GPS μέσα στη φάρσα.

7️⃣ Η Καθημερινότητα — «Μικρά Έπη που Δεν τα Γράφει Κανείς» ☀️

Ξυπνάς. Καφές. Πεζοδρόμια παγίδες. Σούπερ μάρκετ με χαρτί υγείας ψηλότερα από τα όνειρά σου.
Κι όμως, υπάρχουν στιγμές που δεν τις βλέπει κανείς:
Η γειτόνισσα που σπρώχνει ράμπα, ο πιτσιρικάς που κρατά την πόρτα, η παρέα που περιμένει λίγο παραπάνω.

Η καθημερινότητα δεν είναι δράμα.
Είναι αντοχή σε επανάληψη.
Κερδίζεις με αυτά που δεν κάνεις πίσω.

8️⃣ Η Ελευθερία 🌅

Η φωνή που λέει «Μην ενοχλείς»… αγνοείται.
Η ελευθερία δεν είναι να πας παντού, είναι να μην απολογείσαι για το πού είσαι.
Να προχωράς παρά τα εμπόδια, χωρίς να ζητάς συγγνώμη για την ύπαρξή σου.
Και τότε, κάθε μέρα που ζεις, είναι μια standing ovation.

🌟 Τέλος

Με χιούμορ, αυτοσαρκασμό, τρυφερότητα και ψυχή,
το ταξίδι αυτό δείχνει:
Δεν χρειάζεσαι άδεια για να ζήσεις.
Δεν χρειάζεσαι συγκατάθεση για να γελάσεις.
Και κάθε εμπόδιο; απλώς ένας λόγος να συνεχίσεις με στυλ.